Wilfred en Marieke Brons. July '10

Een "track record setten" op ons survival parkoers is een noodzaak voor elke atleet die ons komt bezoeken. Wilfred was min of meer toevallig hier in de buurt. Hij had in Januari, toen wij in Nederland waren en in Beltrum aanwezig voor de Survival,  al aangegeven dat hij naar Canada wilde komen voor een onvergetelijke vakantie. Maar goed dat was alweer een half jaar geleden.

Ik was o.a. met Henk Griemelink druk bezig geweest met het dak. Leggen van nieuwe shingles. Redelijk afgepeigerd zaten we op de veranda een biertje te nuttigen. Wilfred was al in de Main Lodge bij Riny geweest. Zij zei: "Ga meer eens achter dat 2e huis kijken, daar zullen ze wel zitten!. Leo plus nog een bekende". Dus dat deed hij. Er stopt een auto naast ons huis, Henk ziet hen 't eerst en roept: "Heeeij  wat mot ie hier?". Wilfred en partner gezellig. 'n Biertje slaat ook hij niet af dus wij nemen er ook nog maar een.

Gezellig even bijgepraat. Natuurlijk komen de survival hindernissen aan de orde. Al gauw zit hij met Henk's lycra broek aan, aan het bier en daarna de hindernissen. Eerst de lange apehang. Een record, in 75 seconden rammelt hij langs de strak gespannen  poly-prop lijn. Vooral het up-hill gedeelte vond hij lastig. Daar verdween ook even de snelheid. Marcel en Frank hebben straks een target.

 

Na de hindernissen gaat de heerlijke spagetti maaltijd er goed in.

Wilfred en Marieke keerden terug naar hun B&B wel wat te laat maar dat zal zich wel oplossen dacht hij.

Nog een leuke reis gewenst en we horen nog wel over de afloop.

Leo

Zomer period. Jul’10

Inmiddels zijn Ruurd en Jeannette alweer enkele weken bij ons. We zijn bijzonder enthousiast over hun. Natuurlijk moesten zij en wij even aan elkaar wennen maar ze weten beide op hun eigen manier van aanpakken.  Ruurd kan al z'n energie, en dat is nogal wat, in dingen steken en behoorlijk doorbijten. Daarbij moeten we wel in de gaten houden dat hij z'n energie voorraad op peil houdt. Jeannette bekijkt alles rustig, analiseert, besluit en gaat dan aan het werk. Dat moet ook wel bij het fotograferen.

Afgelopen woensdag, de 14e Juli, 'n tripje gemaakt naar Maligne Lake en vandaaruit naar boven gelopen richting Jasper tot Little Shovel. Was 4,5 uur naar boven en 3 uur naar beneden. Toen we bij Jasper de Highway afgingen zagen we al wat wits in de berm. Bij Maligne Lake aangekomen was dat 20 cm sneeuw. Ruurd had als outdoor man de tocht in detail voorbereid maar toch niet op zoveel sneeuw gerekend. Maar we besloten om te gaan lopen en te beslissen naar bevinden.

De temperatuur steeg namelijk snel naar 20 gr C en de sneeuw werd al wat papperig. Toen we de eerste rivier tegenkwamen zagen we dat die al behoorlijk wild was. Maar gelukkig over 80% van de breedte een geimproviseerd bruggetje. We kwamen er met droge voeten overheen. Daar maar een broodje verorbert zodat Jeannette de eerste plaatjes kon schieten. Per slot hebben we niet zo vaak een prof op dat gebied in ons midden. Na 15 min verder naar boven, ik had m'n gammaschen aan moeten doen!  Na een uur komen we een groep van zo'n 10 jonge Spanjaarden tegen. Op nederige wijze heb ik hun gefeliciteerd met de titel en we babbelden gezellig nog even over de bijna gelijk op gaande strijd.  Geen woord over hard spel. Alleen de wil om te winnen. Dat hebben we nou net nodig om boven te komen.

Na nog een uur komen we boven de tree-line en de uitzichten benemen ons ook de adem. Genieten nu. We genieten ook omdat de Spanjaarden een voortreffelijk spoor hadden getrokken. Geen twijfel over de richting in de ongerepte sneeuw. Nog een uur tot 't zadel/pas. Op de top verblijf je altijd maar even. Het waait, het is er koud en er ligt sneeuw, maar het uitzicht is geweldig. Op een plek schiet ik meer dan een meter in de sneeuw. Voeten nat en koud. Dus 'n kwartiertje terug gelopen en daar heerlijk in de zon zitten lunchen. Jeannette maakte haar engeltje in de sneeuw…. De marmotten eten uit de hand…..

Verder doortrekken was ook een optie maar dat betekende nog een uur tot de volgende pas en dan 14 km afdalen. We zouden dan ook op een plek voorbij Medicine Lake uitkomen en moeten liftend terug naar de auto. In de bergen altijd kiezen voor de de oplossing met overzienbare risico's, dus terug. We liepen in 3 uur terug. 

Ruurd maakte de evaluatie en 't verslag van de hike voor het archief. Beiden liepen goed. Zeker Jeannette met haar nieuwe ingelopen bergschoenen. Ruurd moet z'n eerste grammetjes vet nog verwerven.

Ruurd heeft de omgeving van 't eerste huis wat opgevijzeld door wat ruimte te creeeren onder de bomen. Nu bezig met een eerste face-lift van de ATB – route. Er waren nog wat route verbeteringen verzonnen onder een borrel.

Vervolgens nog wat nieuwe hindernissen voor het survival parkoers bouwen met een lage instap oftewel "Green level" . Geschikt voor kinderen en mensen zonder veel touw ervaring.

Leo 18/7

  

Frank & Ilona. Begin July 2010

Op een gegeven moment loop ik buiten bij de Main Lodge met de telefoon tegen m'n oor met iemand uit Nederland te praten. In m'n ooghoeken zie ik 'n jong stel bij 't kampvuur rondhangen. 't Gesprek duurt nogal en ben tevens bezig 'n lunch te bereiden op de tafel.  Toen 't telefoon gesprek afgelopen was kwam 't stel dichterbij, ik had eerst nog niets in de gaten, tot zij dicht voor me stonden kijk ik goed naar z'n gezicht en denk van: Dat gezicht ken ik ergens van. Is het Frank, de man die ik veelal 's maandags avonds achter de bar zag staan in 't trainings centrum in Eibergen waar we elke week hindernissen trainden.

Ilona kende ik niet maar dat werd die avond anders.  Zij waren op hun Canada reis in de buurt (Jasper) en dachten ook:"Even bij Leo & Riny aanwippen en kijken waar ze zitten en hoe het hun gaat".   Dat hebben we snel doorgenomen en vervolgens vele oude verhalen opgehaald bij het kampvuur.

 
Het bleek ook dat Frank wel meer deed dan barman spelen. Hij heeft ook regelmatig een run gelopen dus kent 't metier.

s' Avonds laat kreeg Frank nog haast om weg te gaan. Hij moets om 11PM binnen zijn op Whistlers Campsite in Jasper anders gaat de poort dicht. 't Is een nogal grote camping en rond de camping stikt 't van het wild dus ook beren. Naar zo'n ontmoeting tijdens een middennachtelijke wandeling keken ze niet uit. Ze hebben de open poort zeker niet gehaald en daarna heb ik nooit meer iets van hen vernomen……

Natuurlijk zullen ze wel weergekeerd zijn naar Nederland. Er hebben geen naspeuringen plaats gevonden.

Leuk zo'n spontane ontmoeting.

Leo

Uitbreiding Blue Lake team. Jul.’10

Sinds enkele dagen is Ruurd Witteveen hier om ons te ondersteunen de komende maanden. Gister Jeannette (achternichtje) opgepikt in Hinton bij de Greyhound. Zij kwam van Edmonton en daarvoor van New York.
Dus 2 extra krachten om de ontwikkelingen wat kracht bij te zetten.

 

 

De eerste indrukken zijn zeer goed. Ruurd heeft zich al op allerlei terreinen heel verdienstelijk gemaakt. Jeannette kijkt nog wat om zich heen maar zal wat foto’s gaan maken van gebouwen en omgeving. Is ook haar specialiteit. Zij blijft ongeveer ’n maand terwijl Ruurd de zomer hier zal zijn.

Hopen dat zij zich thuis gaan voelen zover van de turbulente wereld .

We zullen er de komende tijd ook nog wel eens op uit gaan.
Leo, nog weer later…..

Tour de France, Jul.’10

Ook dat volg ik nog. Heb nog geen TV-zender gevonden. Dat zo'n Petachi nog weer wint, wellicht als iedereen op de grond ligt in Brussel.
Boom was wat druk de eerste dag. Heeft nog tijd van rusten. Wellicht pas volgend jaar voor resultaten. Maar hij kan het nu ook al wel.

Nederland kan zich weer concentreren op de halve finale. Ik ook.
Leo, nog later op de avond.

WK. Jul. ’10

Ja ook hier kan ik het WK Soccer volgen. Wel op onmogelijke tijden soms. 5 Uur 's ochtends is voor een avondmens wel erg vroeg. Maar heb de wedstrijden van Nederland wel gezien. Ook de markante ander wedstrijden wel. De commentaren zijn wat armoedig qua kwaliteit. Maar wat is kwaliteit en wat is de waarheid. Is het Derksen? Vaak polariserend maar ook wel vaak waar wat ie zegt. De nationale troetelbeer Jack? 'n Allemans vriend? Wat is de goede journalistiek. Als je er niet zelf bent geweest is het gissen.
Voor het eerst sinds ever hebben we hier een oranje vaantje op het raam als ondersteuning aan 't Nederlands team. Geeft ook herkenning als er Nederlanders aankomen. Dan is er direct contact.
Eigenlijk als het over soccer gaat telkens weer. Met chinezen zelfs, met duitsers natuurlijk, "Engelsen" zijn ook al naar huis,'enkele Fransen (Denis Roux) oud Tour de France renner en ploegleider diep bedroefd over 't franse team, 'n Amerikaan maar ja die neem je (nog) niet serieus over voetbal.
Overmorgen Uruguay, lastig maar lijkt te doen. De finale Spanje hoop ik maar ik vrees de (oud) buren…..
Leo laat op de avond….

Fam Potijk July 28th ’10

Zij hadden al laten weten ook ff in Canada te zijn. Velen bezoeken Canada en hebben relaties, familie in het oosten wonen en weinig in het westen en veelal al helemaal niet in de Rockies omdat daar agrarisch nu eenmaal niet veel te beleven is. Jan wilde in de vakantie ook wel even niet agrarische bezig zijn en plande een bezoek aan de Rockies. Aankomen in Calgary en dan al snel door naar Banff en vervolgens de schitterende route naar Jasper via de Ice Fields Parkway. Is een must. In Jasper moet je beslissen of naar het westen of oosten. Hinton is dan niet ver meer, dus de Potijk family belandde op Blue Lake.

Kieken waor den Slutter verzeild is e raakt.

Natuurlijk altijd leuk om voormalige collega’s op bezoek te hebben. Enige terugblik naar het verleden is dan altijd troef maar ook het huidge reilen en zeilen en de kansen in de toekomst. De kids wilden ook wel wat avontuur proeven. Toevalligerwijs hadden we nog een Hollandse familie op bezoek met kids in dezelfde leeftijds categorie. Dus een groepje van zes om een dag te vermaken, terwijl de ouders hun’s weegs gaan. Daar zijn ze ook heel intenzief mee bezig geweest. ’n Lange dag zelfs van negen tot ruim zes uur ’s avonds.

’s Avonds bij het campvuur ’n biertje, ja het is zwaar werk met al die Hollanders op bezoek. Zo’n grote RV besturen is natuurlijk ook niet niks. ’t Is net zo’n ouderwetse 10-14 tons bulkwagen. Voor je het weet is ie groter dan je inschat…..

Na enkele dagen gaat de reis voort richting west. Ben benieuwd hoe het verder is verlopen.

Inmiddels werkt ook Jan, denk ik, ook al weer hard aan de S-H-Value, en dat is maar goed ook.

Leo