Kano / Kayak Resque. 8 aug 07

Dear friends

Daar ben ik weer. Na de Swift water resque dacht ik dat het extreme water gebeuren wat zou afnemen. Onze instructeur Bart hielp mij en de anderen snel uit de droom. Nu gaat het echte werk gebeuren!! Hoezo Bart? Nou, nu jullie weten hoe te handelen in wildwater zonder kano / kayak is het geschikt om te leren hoe dat met deze boten moet en hoe je? ’n groep of jezelf kunt redden bij ongevallen, omslaan alleen of met de gehele groep.

Dus we hebben nu 5 dagen in Lake Atlin gelegen met een dry suite welke eigenlijk ’n wet suite is. Ik bedoel zo lek als een mandje….

Vele malen omgeslagen, uitgestapt, allemaal uitgestapt, alle paddelslagen geleerd, koersen varen, en in alle gevallen weer zorgen dat je of met elkaar of op jezelf weer in de kano of kayak komt. Afhankelijk van je temperatuur, en vermoeidheid ging dat beter of slechter. Tegen al die kunstjes zag ik best tegenop. Ik ben meer de walrus naast 5 zeeleeuwen. Maar uiteindelijk al die dingetjes ook door mij gerealiseerd. Zwemmen met zo’n pak in dit water duurt slechts enkele minuten. Tijdens de eskimoteer oefeningen ben je na 5 keer rondgaan zover dat je weer de kant op moet om op werktemperatuur te komen. Dat deed ik veelal door ’t klimmetje in Atlin 5 keer op te rennen totdat ik weer op 37 graden C ben. Uiteindelijk ook leren eskimoteren. Eerst tegen de steiger aanhangen met de hand op de steiger totdat je zonder paddel tot ongeveer 70% gekiept bent en met een subtiele heupbeweging weer rechtop kunt komen. Daarna in ondiep water met een steun vanaf de bodem zover gaan totdat je tot 90% op kop hangt. Daarna met iemand ernaast proberen in ondiep water volledig rond gaan. Daarna ’n solo rondje met de kajak en dat noemt men dan eskimoteren. Uiteindelijk 2 keer gefikst maar ’t perfectioneren en ’t zomaar kunnen toepassen in wild water zal nog veel oefening vergen. Ik had in de verste verte niet verwacht ooit zover te komen. Nu in Nederland in warmer water nog wat verder ontwikkelen. Ook dan is het in koud bergwater weer geheel anders.

Ik moet zeggen dat nu het water gebeuren met de kano’s en kayaks achter de rug is er behoorlijk wat spanning van me is afgevallen. Het gewone werk met de kayak is heel ontspannend. Maar alle bijzondere verrichtingen moeten ’t ” beste” in me boven halen.

Gister het koersvaren; Dat is echt genieten. Je gaat dan wel Lake Atlin, 250 km lang bij gemiddeld 8 km breed op. Dat is een immense watervlakte. 3 koersen varen, een zoveel mogelijk gelijkzijdige driehoek vormend. Bij het in ontvangst nemen van de opdracht stond er een wind van 3 Bfrt. Dat geeft een golfslag van 30 tot 50 cm bij een windbaan van 40 km. Dat werd rekenen met frontwind en de effectieve snelheid en daarnaast de drift. Hiervoor moet je corrigeren en dan uitsluitend op kompas varen gedurende x-tijd. Uiteindelijk kom je dan midden op het meer terecht en ben je echt minder dan een stipje aan de horizon. Otto verdween zelfs grotendeels. Hij ging ’n half uur met de turbo erop richting zuid pal op de wind. Probleem was echter dat de temperatuur opliep en de wind ging liggen. Hierdoor klopten alle rekenschema’s niet meer. Ik startte in groep 2 bij vrijwel windstil weer. Dat werd een prachtige tocht. De wind draaide echter naar noord met kracht 1. Dat gaf uiteindelijk toch nog een afwijking van 200 meter. Bij gelijkblijvende omstandigheden zou je volgens de driehoek weer exact bij het uitgangspunt uit moeten komen. ’n Goede leerschool en uiterst aangenaam tochtje. Ook merk ik de afgelopen weken qua vaardigheid met sprongen vooruit gegaan te zijn in de beheersing van de kayak. Heerlijk. Ik koop nog ‘ns ’n mooie zeekayak…..

Dus vandaag / gister het water gebeuren afgesloten? (Ik heb dit verhaal gisteren avond getikt en op stick gezet en vandaag geupload in Atlin. We zitten hier in een hokje op ’t Northern College in Atlin met 9 man achter de computer te tikken en te uploaden met bestanden en foto’s)

Ook weer niet helemaal. We gaan deze week nog “canyoningen” in de Pine Creek. Een redelijk wilde rivier hier in de buurt. Dat wil zeggen met de dry suite aan de rivier de laatste 2 km afzakken van “eddy naar eddy “. Er liggen zoveel gevaarlijke stammen (sweapers) en uitgeholde rotsen in het water dat een route door het snel stromende water veel te gevaarlijk is.

Morgen klimmen en trachten mensen uit ravijnen te takelen met ’n zelf gebouwde hijs inrichting in dezelfde Pine Creek maar dan enkele kilometers stroomopwaarts. Daar wringt ’t riviertje zich door een canyon met veel verval en dus watervakken en een gewelddadige waterpartij.

Deze week ook nog ’n schiet cursus gedaan met .22 en 7,62 kaliber op 25 en 100 meter baan. Valt niet mee met leesbril, varifocus en dat soort dingen. Ik snap nu dat snipers niet brildragend zijn.

Overmorgen slingshot (kattepult) en boogschieten. Dat ging dus weer wel perfect. Bij al deze relatief kortstondige cursussen leer je toch de elementaire beginselen, van een sniper,   welke alle verder uitgebouwd moeten worden. Soms uitdagend borg staand voor wat stress maar altijd boeiend.

’t Water gebeuren was al met al fysiek voor mij hoge school werk. De komende dagen lijken wat rustiger al weet je dat met die de Haas nooit !

Maandag a.s. nog de test leiderschap en didactiek en dan weer huiswaarts.

Ook een leuk vooruitzicht.

Groetjes uit Atlin

Leo

ps

Wie nog verdere verhalen wil lezen kan ook ff kijken bij www.waarbenjijnu.nl? onder de inlognaam ottoprinsen met ’t wachtwoord Noorderzon. Voor een onafhankelijk vergelijk maar ook voor ’n verder verhaal en foto’s