Op 28 april 2009 kwamen we met veel goede moed aan op Blue Lake. De ontvangst was Canadees zeiden de toenmalige managers later. Met de winterjas nog aan werd direct begonnen met uitleg over hoe alles werkte en waar alles lag in de ca 25 gebouwen, cabins, restaurant, etc. De dagelijks verplichtte klusjes etc. In onze relatieve onnozelheid dachten we nog dat dat mogelijk normaal was. Na ’n briefing van 3 uur, ’t was inmiddels 5 uur in de middag, wilde zij weggaan. Jullie redden je verder wel zegt ze nog. Overmorgen komen de eerste gasten. Een groep van 40 man. Ik kon haar nog net bij de jas grijpen en na een kort maar heftig 1:1 gesprekje met haar bleef ze uiteindelijk nog 3 dagen waar achteraf nog grof geld voor betaald moest worden. Het was dus een duidelijk signaal hoe de omgang met hen er langs zou gaan. Nou dat hebben we geweten. (en zij uiteindelijk ook haha)
Dat is nu bijna 3 jaar geleden. Al hetgeen voor de voeten kwam maar gewoon opgepakt. Steun van de eigenaars was er niet, die wisten en weten er helemaal niks van. Wij in het begin ook niet. Maar in een heel korte periode veel zaken opgepakt en geleerd, veel andere dingen gedaan. Veel van de Canadese en Native cultuur geleerd. Dat was ook de bedoeling.
Ook twee pittige Canadese winters meegemaakt en een wat zachtere. Maar ook deze zachtere duurt 5-6 maanden met wat steenkoude periodes. Alhoewel het nu weer sneeuwt blijven de staal blauwe luchten toch bij. Je leeft in en dichter bij de natuur. ’n Blik op de barometer geeft met de wind, wolken, temperatuur en relatieve vochtigheid direct een beeld van het te verwachten weer. Het wordt een automatisme om de forecast te maken.
We hebben op allerlei gebied, in een vreemd land, nieuwe dingen ontwikkeld hier. Je moet het bestaan van vele instanties leren kennen, hen weten te vinden, te plaatsen in deze maatschappij en er vervolgens gebruik van maken. Veel zo niet alles is anders maar ook weer niet. Fiscale aftrekposten en bijtellingen b.v. kent men hier net zo goed. Overheden kijken alles van elkaar af.
Nu hebben we alle spulletjes ingepakt en staat het klaar om te vertrekken. We ontmoeten de komende dagen nog enkele vrienden en Martine hier en gaan dan huiswaarts. We hadden al wat langer wat vrije dagen gepland en daar gaan we eerst van genieten. Kijken of we ons hoofd een beetje vrij kunnen maken van het heftige laatste jaar. Heb er nog geen hoge verwachtingen van.
Beregoeietijd 