Tijdens onze vakantie in Canada besloten we deel te nemen aan de adventure race “Race the Rockies” in Edmonton. Het zou een zes uur race zijn maar in de briefing wordt vermeld dat het een negen uursrace is geworden. We waren er niet zo blij mee dat het in een stad zou plaats vinden, maar de stadsparken zijn daar zo groot en ruig dat het een prachtig decor was en je niets merkt van de stad. Een leuk onderdeel was het verplaatsen met de trein van noorden naar het zuiden van de stad. Dat gaat vele malen sneller.
De volgende dag door naar Hinton in Alberta. Iets noordelijker ligt Blue Lake Center een outdoor training center en een groepsaccommodatie op 1.180 meter hoogte.
Tevens zou daar een heuse survivalbaan opgebouwd zijn. Dit geheel wordt beheerd door familie Slütter, geen onbekenden in de Nederlandse survivalwereld. We werden hartelijk welkom geheten en konden onze camper stallen op het terrein.
Het was nog licht en we maakten even een kleine wandeling over het terrein. Een prachtige backcountry locatie. Met ons survival oog zagen we direct de touw hindernissen. Verdeeld over het terrein hingen diverse survivalhindernissen. Het bloed begon te kruipen. We troffen nog een prachtig meertje en we zagen de bekende Nederlandse mtb route bordjes.
Terug bij de camper maakten we een praatje met Leo en medewerker/trainer Pieter. Pieter wilde de volgende ochtend met ons survivalparcours wel over. vMet kramp in de benen van de adventure race starten we om 11 uur op de survivalbaan.
Pieter is vanuit Nederland hier komen werken en om wat te zien van de wereld. Het parcours is gericht op Canadezen en wordt hier “low rope course” genoemd.
De hindernissen hangen niet hoger dan 2,5 meter. Het zijn de bekende onderdelen apehang, swingover enz. Vele hindernissen en prachtig verdeeld over het terrein. Aan het einde nog een recordpoging apenhang. Het record staat op 1 minuut en 02 seconden. Ik kon er niet minder dan 1.35 van maken. Het damesrecord is nu gezet op 2.35. Wie durft?
In de middag werd er survivalles gegeven aan een klas Canadese kids. De volgende dag zouden ze een mini adventure race op het terrein houden.
Wij zijn even aangesloten bij deze les en hebben her en der wat geholpen.
De oefeningen voordoen was geen probleem. Maar hoe vertaal je een voetklem, apenhang en postmanwalk. Huh postmanwalk is toch Engels, maar het lijkt wel iets heel Nederlands. Waar komt die naam dan vandaan? Ja, zo kon Leo nog een hindernisnaam noemen van een oude president uit het Midden oosten. Zo is er ook een hindernis in Kootstertille ontstaan met de naam Adolf. En zo zullen vele verenigingen eigen namen (met een verhaal) voor hindernissen hebben.
Zo hadden ze bedacht dat voetklem “footlock” en apenhang gewoon “like a monkey” werd. Het was een leuk survival moment en wie weet heeft de hoogtetraining geholpen.
De volgende ochtend werden we door Leo stroomopwaarts van de Athabasca gebracht met de auto en voeren per kano weer terug met één wild overnachting. We hebben genoten van het uitzicht en de omgeving. Echt de moeite waard.
Er is bij ons wel enige jaloezie ontstaan op de fam. Slütter .
Bedankt en wie weet tot ziens.
Jildou Dikkers & Namke Molmans, Schoorl, Netherlands
Beregoeietijd 