Pieterpad Part 4 en 5.

Half (14/15) september  2016 de laatste gedeelten van het Pieterpad gefietst met de ATB. Dit samen met Henk Oonk, Johan Pegge, Henk Griemelink en Ernst te Velthuis. Nou ja samen….. de eerste drie vormden veelal een groepje en Ernst en ik. Als de andere groep fietst dan gaan zij sneller dan wij, maar one way or another, hebben zij vaak meer interrupties, zodat we niet veel uit elkaar finishen.

Korte video impressie

In 2014 in twee etappes van de zeedijk 5km verder dan Pieterburen in Groningen naar Laren. Dat waren twee pittige etappes. Het stukje Laren-Vorden hebben we al vele malen gefietst. Van Vorden naar Nieuw Millingen tussendoor inmiddels ook al drie keer en weer terug. Dat ging ook gemakkelijk van huis uit.

Dus van Nieuw Millingen naar de Pietersberg stond nog steeds zodanig op het programma dat het steeds wringt dat je dat niet gedaan hebt. Dus ver in het voorjaar, tot ontsteltenis van enkelen zomaar een datum geprikt. Er waren nog wel wensen, de een wilde zeker niet meer dan twee dagen en de ander eigenlijk niet minder dan drie Het werden er twee. Henk Tragter zou ons met Johan’s bus wegbrengen en wij met de auto (Diny) naar Nieuw Millingen.

Het Pieterpad met de mountainbike is consumeren van iets moois op hoge snelheid. Onvoorstelbaar hoe snel het landschap zich dan afwisselt waarbij je op ’n dag ontzettend veel ziet.Al wandelend zie je meer details waarschijnlijk.  Met de ATB ben je natuurlijk ook meer gefocust op ’t pad dan op de omgeving. Dat gold zeker voor Ernst en mij. Voor mij meer dan Ernst. Toen hij dacht dat hij ’t kon ging hij over de kop.  Altijd een schrikmoment dat vallen, beweegt hij nog,  staat hij weer op en hoe snel.

Nieuw Millingen gekozen omdat daar de Rijn overgestoken moet worden. Eerste plan was met de trein naar Nijmegen en dan fietsen naar de zuidzijde van de Rijn waar het pontje afmeert. Later besloten we ons af laten zetten aan de noordzijde omdat daar ook de voorgaande etappe geëindigd was en het qua vervoer beter te ondersteunen.

Het pontje gaat om het hele uur en omdat we dachten de dag wel nodig te hebben dienden we zo vroeg mogelijk te starten dus dienden we het eerste pontje om 8 uur te halen. Vandaar dat we al om ca 6 uur in Vorden aan de koffie zaten met de onvermijdelijke wederzijdse grappen en grollen omtrent de ook aanwezige wederzijds bekende tekortkomingen.

Met twee voertuigen, vroeg in de ochtend op dezelfde plek aankomen is al best moeilijk. We konden niet zeggen bij het pontje want daar kon je niet komen dus het was ergens ’t dichtsbijzijnde afzet plekje achter de steenfabriek. Niet alle navigators waren erop berekend.

De route van Pieterburen naar Maastricht met de etappes voor het wandelen. Zo te zien is Laren een uitstapje maar in werkelijkheid ligt het meer in lijn.

Nu dus vanaf de zuidzijde van de Rijn, Nieuw-Millingen, naar de Pietersberg in 2 dagen met een overnachting in Beelsen.

Deelgenoot van deze tocht zijn wederom Henk Oonk, Johan Pegge en Ernst te Velthuis. Deze keer was ook Henk Griemelink van de partij terwijl Frans Derksen niet mee kon omdat z’n vrouw ernstig ziek is. Maar desondanks een illuster gezelschap.

Dus met deze selecte groep moesten we het gaan doen. Al vroeg in de voorbereiding werd de groep opgesplitst in een snelle groep en groep2 middels natuurlijke selectie. Henk G. hing er een beetje tussenin maar werd tot de kopgroep veroordeeld hetgeen hem de eerste dag bezuurde en de 2e dag steeds beter afging.

Het pontje aan de Rijn is met de auto niet te bereiken dus werden we door Diny te Velthuis en Henk Tragter achter de steenfabriek ruim op tijd gedropped. 8 uur is de eerste overtocht en vervolgens elk uur. Dus deze mochten we niet missen.

Een paar flinke duwbakken moeten we nog wel voor laten gaan.

Het eerste tactische overleg.

Derhalve zaten we rond 8:15 uur op de fiets. Na enkele km’s de andere groep maar laten gaan. 15km later een lange slootkant met gemaaid gras. Het ging weer over in een zandpad en daar lag de snelle groep aan de grond om de balen hooi tussen de derailleurs weg te trekken. Zij startten een geanimeerd gesprek met ons doch na enkele ogenblikken snapte ik de bedoeling en riep Ernst tot de orde. Wij gaan verder zie jullie zo wel…..

’n Half uurtje later kwamen zij weer voorbij.  In het eerste bos bij Berg en dal had Ernst wat meer aandacht voor een wandelaar zodat hij ’n barrière  miste en over de kop sloeg. Het werd even stil achter mij, maar na wat zandklopperij konden we verder.

Einddoel die dag was Beelsen, iets voorbij Venlo. Plan was de eerste dag iets meer dan de helft te doen en zeker niet iets minder omdat wellicht in het Limburgse meer bultjes te verwerken zijn.

Miette Hot Springs. Zat. 18/9/10

Gister een staalblauwe hemel. De Survival groep was 's nachts vertrokken. Eigenlijk een mooie dag om er toch nog even tussen uit te trekken met de motor. Het kwam er niet van. Vandaag begon het goed en een lekker temperatuurtje van een graad of 8 en nog een zwakker wordend zonnetje. Dus kan nog net en moet dus even.

De jongens, Maarten, Ruurd en Jasper zijn gister en vandaag de Skyline Trail aan het lopen. Ook met die staal blauwe hemel. Kreeg rond de middag  een telefoontje van Ruurd dat ze de Notch, het hoogste punt, over waren. Daar is een plek dat je even uitzicht hebt op Jasper en dus ook telefoonontvangst. Ze moesten nog door tot Curator camp. Dus dat ging wel goed komen.

Het zou in Jasper een koude nacht worden. -7C. Dan is het boven -14C op 2.000 meter dacht ik. Zaterdag rond 12 uur belde Ruurd weer dat ze net voor Mnt. Tekarra waren. Dus ik denk rond drie uur beneden. Na afloop wilden ze nog even naar Miette Hot Springs.

Om 'n uur of half drie 's middags hield ik het niet meer en zei tegen Riny dat ik 'n stukje ging rijden, naar Miette Hot Springs. Zo'n zeventig km.  Een prachtige weg er naar toe. Mooie glooiende bochten. Wel altijd alert zijn voor wild. Om half 4 aangekomen. Zoals motorrijders dat dan doen drink ik 'n kopje koffie op het terras. Maar geen jongens gezien. Dus maar weer rustig de terugweg aanvaard. In Hinton even tanken en een paar boodschappen.

De jongens waren nog in Jasper een piza wezen scoren en kwamen rond zeven uur thuis. Hadden een geweldige tocht gehad in twee dagen Moest ook wel kunnen in een dag zei Maarten direct. Jasper weet ik nog niet. Die viel redelijk uitgewoond onmiddelijk na thuiskomst in bed en was gedurende meer dan 12 uur in coma.

Leo op zaterdagavond 18/9. 

NASA. Jun.’10

Afgelopen zaterdag 'n bezoekje van een paar motorgasten. Geen medewerkers van NASA, zojuist terug van een ruimte tripje, maar twee gewone jongens uit Red Deer en ergens in Ontario. Op de vraag of ik even mee kon rijden naar Jasper om hun de weg te wijzen kon ik geen nee zeggen. Barry, toevallig een Canadees met Nederlandse ouders, was er al 25 jaar niet meer geweest. Rob, toevallig getrouwd met de dochter van een Nederlands stel, al helemaal niet. Dus is iemand die de weg wijst is best wel gemakkelijk. Zo'n honderd km naar Jasper en je moet minstens 1 keer afslaan.

 

Bijgevoegd een foto tussen Jasper en Mnt Robson. Met 2 motor gasten die bij ons waren. Ertussenin, ja dat zwarte plekje, een echte zwarte beer. Vergroot xe2x80x98m maar eens uit.

 

 

 

Een “Arie” foto op weg naar Jasper. Ik heb ze even weggebracht met m’n (witte) aanwinst. Geen Jappaners in de buurt om de foto te maken.

Na het gebruikelijke bakje koffie in het zonnige en zomerse Jasper, stelde ik voor om hun tot Mnt Robson weg te brengen, dwars door de Rockies, dat leek me wel leuk. Ik dacht zo'n 40-50 km. De tanks volgegooid voor $15 en 't gas erop. Na zo'n 30 km denk ik dat het toch wel wat laat zou kunnen worden en mogelijk is het druk op Blue Lake met canoe verhuur en Riny is alleen. Tot overmaat van ramp zie ik een bord: nog 60km. Terwijl ik nog zit te denken zie ik ergens links van de weg tegen een helling een zwarte vlek. 'n Beer.  Dus iets verder gestopt en aangeven dat ik hun dat nog even wilde bieden en rechtsomkeert ga maken. Al gauw stopt er iemand die wel een foto wil maken met dat beest op de achtergrond. Ik was al vaker gevraagd om eens een keer met zo'n beer op de foto te gaan. Dus bij deze gelukt. Vervolgens als een speer terug. Maar toch weer zo'n 300 oefen km gedraaid. Moet toch wat ervaring opdoen.

De Low Rope Course is een doorslaand succes. De High Schools komen met lovende berichten terug en spreken andere Sport directeuren van scholen. Dat gaat als een lopend vuurtje. Er zijn al heel wat studenten over geweest. Nu al druk met naspannen van de hindernissen. De stagiare Jorrit heeft er veel uren in gestopt maar was geen specialist in knopen en strak trekken van de touwen. Dus dezer dagen wat werk gestoken in afwerking en veiligheid. Ook allerlei boomstronken opgeruimd onder de hindernissen. In- en uitklim touwen geoptimaliseerd knopen opnieuw gelegd en echt strak geknoopt. Nu nog wat meer eenvoudige hindernissen erbij verzinnen, want de show goes on. Na de opening verscheen een leuk stukje in de lokale krant.

Download obstacle_course_opens_at_blue_lake_centre.pdf

Nu nog wat andere kranten uit Edmonton trachten te interesseren.

Op de MTB route valt de drukte nog mee. Binnenkort komt de Fietsclub uit Hinton op bezoek. Kijken of daar ook wat PR mee te maken is. Hans v.Klaveren zien wel regelmatig trainen. En Netty natuurlijk op de Low Ropes.

Leo

Wwrrroooeemmmm! Mei ’10

De laatste dagen druk met grote groepen High School Kids die Adventure willen beleven op Blue Lake. Afgelopen jaar deden we dat op de abc-run manier. Weinig uitleggen, zelf supporting, veel onzekerheid, geen toelichting of demo’s. Nou dat vind men hier niet gepast. Dus nu geven we instructie op alle onderdelen. Zelfs touwklimmen en hindernissen nemen, vuurtje maken etc. Dat geeft ook meer rust tijdens de wedstrijd. Maar je hebt er wel weer capabele mensen voor nodig nou die hebben we gelukkig.

Dinsdag tussendoor vlug even naar Hinton voor m’n “Roadtest” voor de motor. Ik heb een learners rijbewijs dus ik mag niet met die dikke jongen alleen de poort uit. Dus Bryan bracht me even weg en vertrok ook direct weer met de mededeling je redt je wel. Nog wel de opmerking dat als er iets werd gezegd van de akoestiek van de motor dan moest ik maar zeggen dat ik nieuwe pipes besteld had maar dat de levertijd tegenviel.   Bij de test van de verlichting zette ik ‘m alleen op kontakt. De examinator moest z’n eigen auto daarna ophalen zodat dat geluids euvel  was verholpen.

Klaar voor vertrek naar Hinton, zwaar onder de stress te wachten op Bryan. Staat Riny daar met de flitser…….

Driekwartier heeft hij me achtervolgd. Naar mijn idee exact dezelfde route als ’n half jaar geleden met de auto roadtest. De kritieke punten van die route kende ik. Na afloop 2 opmerkingen, 15 downpunten, je mag er 75  hebben. Zelfs niet de opmerking dat ik niet hard genoeg reed!!! So I passed the test!  Nog weer $22 betalen voor een nieuw rijbewijs met die toevoeging en ik was ’t mannetje. Krijg ‘m over 14 dagen toegestuurd. Dus ’n sms-je aan Riny en toen de vrijheid tegemoet. Even richting Jasper en voluit blazen totdat ik in een heftige regenbij terecht kwam.  Gelijk rechtsomkeert en op huus an! Direct weer ’n kompaslesje.

Vandaag Martine jarig 21 jaar!  Gefeliciteerd meisje. Jammer dat we niet ff bij je kunnen zijn. Dus we vullen de glaasjes hier ook even…..proost meid! Nog vele goede jaren.

Leo & Riny

Drivers license. Sept ’09

Na de liquor license een logisch vervolg: De drivers license. Ja je kunt het met een s of een c schrijven geloof ik. 2 Weken geleden 't theoretische gedeelte met groot succes afgelegd, vandaag (29/9) de roadtest succesvol. Wel met een aantal opmerkingen: nerveus door de opmerkingen in die richting maakte ik te vaak een volledige stop ook als dat niet nodig was, tevens, bijna niet te geloven, ben ik er 3 keer op betrapt dat ik te langzaam reed.  Een keer terrecht, niet helemaal zeker of het een school zone betrof, wat het kennelijk niet was, reed ik ruim 30 i.p.v. 50 km/uur. Maar aan het eind was het goed genoeg, dus volledige vergunning! Step by step dus verder met de vergunningen. Nu de motorcycle nog to be prepared for "The Old Fifth"!

Vandaag een geslaagde orienteerings tocht met een school die werkelijk bereid was te racen terwijl ik dus onderwijl even weg was voor de test.  Hans en Netty en ook Riny hielpen me voortreffelijk uit de brand. Toen ik terug was waren de deelnemers "binnen" en werden zij vermaakt met de touwbaan. Dat moeten we uitbreiden!

Afgelopen dagen bezoek gehad van Sjoerd en Anja Wiggers uit Rheden bij Arnhem. Sjoerd was een vast deelnemer van N8-run en Midwinterrun maar al een zekere tijd geblesseerd. Zij hadden enkele dagen 'n tripje met Raoul.

Zij wilden nog graag even op Blue Lake blijven om wat assistentie te verrichten. Sjoerd gaf me een dag cursus in het werken met de motorzaag en hielp me en passant van een zwikkie dikke bomen af. Dus heeft hij ze neergelegd en in handzame mootjes gezaagd.  Een zeer welkom bezoek dus.

Daar hebben we wat aan!!!  Anja is al enkele (4) maanden "onderweg" en was aan wat rust toe.

Sjoers en Anja zijn vertrokken richting BC (Kelona), en ik heb de zondag nuttig besteed met het transporteren van het hout en kloven, Hans en Netty hebben wat voorbereidingen getroffen voor een toekomstige bijeenkomst hier en daarna is het op de zondag namiddag nog net lekker om een biertje te pakken op ons nieuwe terras met vuurplaats. Voor Hans & Netty wordt het inmiddels bijna een standaard zondagmiddag.

We gaan er zelfs toe over om de bewolking (windveren) te bestuderen en daar gevolgen m.b.t. de weather forcasting te ontwikkelen.

In ons achterhoofd weten we dat de winter eraan komt.

Raoul (Voshaar is onze samenwerkings partner in Nederland) was zogezegd ook even hier met cursist Tom uit Oldenzaal. Voor Tom was het enigszins afzien, overnachten in de wilderness, bij minus 8 gr. Z'n koers zoeken door het bos en uiteindelijk weer terugkomen op Blue Lake.  's Avonds gezellig een roseetje gedronken bij het kampvuur at the camp site of bij the Main Lodge fire.

Om de Adventure gedachte wat kracht bij te zetten hebben we een touwbaan uigezet. Ongeveer 80 meter lang, de eerste helft ongeveer horizontaal maar daarna up-hill  !!!!. Dus Europeanen zijn gewaarschuwd. De meest heftige touwen in Canada!!

Door kenner Netty worden de polyprops al verafschuwd als onmogelijk glad. In Eibergen waren we niet anders gewend en niet verwend.

Inmiddels begint ook zij er van te houden.

Tevens enkele swingovers die door lokale studenten ook met belangstelling worden genomen..

Op korte termijn zullen de Khomeiny brug, de indianen brug (Native brug  hier genoemd) en de postmans walk ook hier verschijnen als standaard voorzieningen.

De kids volgen deze weblog ook op de voet. leone zal in januari richting Uppsala (Zweden) vertrekken voor een half jaar stage. Zij doet momenteel goede zaken in Groningen. Martine is druk met tentamen voorbereidingen and Kim: "Tries to get used to a working life……"

Wellicht dat we in januari nog ff in Nederland zijn.

Groetjes Leo

Liquor License. Sept.’09

Na een boekvol formulieren, tekeningen, verklaringen, aanvullingen, handtekeningen, correcties, en decepties hebben we onze Liquor License binnen. Weliswaar een Interim license en nog maar 30 dgn geldig maar we schenken. Ongeveer 12 uur voor ons eerste feestje waar we beloofd hadden om een goede wijn te schenken, bier van een der deelnemers (directeur van een brewery) en 'n shot van wat sterkers kwam 't verlossende mailtje met 'n scan van de geschreven vergunning. 

Na 2 uur 's nachts wordt er niet meer geschonken, na 3 uur is 't afzakkertje voor 't personeel afgelopen en schaars geklede dames zijn niet toegestaan als er drank in de buurt is. Dus dat drinken we eerst op.

't Laatste rondje net voor sluitings tijd en dat soort grapjes.

We hebben op verzoek van de aandeelhouders er maar een glaasje op gedronken. 

Andere zaken nopen weer tot nuchterheid. Ik heb m'n rijbewijs theorie gehaald. Ik was er dermate nerveus van dat ik zolang geleerd heb dat 't zero mistakes waren. Mulitple choices examen.  Erg overdone dus. Maar goed ik hou de meiden ook voor dat het om economische redenen praktisch is om je maar een keer voor iets in te spannen.  Eind v/d maand de praktische test. Riny heeft beide al binnen. Een voor een was de strategie dan kan er altijd eentje rijden. Nu komen we niet elke dag de poort uit maar je moet toch regelmatig naar Hinton voor inkopen. Ik mag nu rijden als een learner, dus met iemand ernaast. Maar ja niemand geloofd dat zo'n oude vent geen rijbewijs heeft dus ik knal maar door (op eigen terrein haha).

Als de drivers license voor de auto binnen is wil ik er de motor gelijk achteraan doen. Dan kan "'t Olde Viefde" rustig komen volgend jaar voor een Harley ritje van enkele dagen.

Vorige week nog een pittige storm gehad. Ik was met Bryan aan 't hiken met een groepje 'n uurtje hier vandaan. Daar troffen we een geweldig onweer terwijl we net de berg afwaren. Nadien nog een uur in het onweer gelopen tot we weer bij de bus terug waren. Volledig buiten tel. bereik natuurlijk.

Riny zat er alleen mee op Blue Lake. Om haar heen knapten de bomen als lucifers houtjes om. Allemaal gelukkig naast de gebouwen. Dus voorlopig brandhout genoeg.

Onze houtopslag ligt vol. Ik moet nog wel afkorten en kloven.

Maar dat gaat lekker met dat apparaat. We hebben namelijk een kloofmachine gekocht.

Die dikke blokken van een halve meter zijn met een bijl nauwelijks door te krijgen. Deze 20 tons machine knijpt ze lustig in tweeen. 'n 5 pk Honda motor erop en je hoort 'm nauwelijks.

$1700 verder natuurlijk. Maar met minstens 3 houtkachels op het terrein moet je wel voorraad hebben en tijd is ook geld.

Het stapeltje achter de machine in een klein half uurtje in m'n eentje.

Bryan gaat  3 weken naar Europa vanaf a.s. zondag 20e. Hij zal vele Nederlandse kennissen langsgaan en natuurlijk Maudi in France (Lyon). Hij wil ook nog naar Zweden 't land van een van z'n voorvaderen, maar dat zal wel teveel van het goede zijn.  We hebben hem aan alle kanten gewaarschuwd dat Nederland geen Canada is. De fiets op slot, motor zeker, niet op de autoweg gaan fietsen, 'n biertje is een half glas, 'n euro is 2 dollar, Grolsch is echt bier in Grolle, maar vriendschap is vriendschap.

Verder blijft het aanlopen hier. Dagelijks bellen mensen voor accomodatie, activiteiten of anderszins. Dat geeft hoop voor de toekomst. Als er mensen zijn zijn we er erg druk mee. Vroeg eruit en laat weer thuis. Dat komt omdat we alles zelf nog doen. Als de drukte verdubbeld of tripled dan kun je er (goeie) mensen voor laten komen. De van Klaverens helpen ons geweldig met van alles en nogwat, ons koks (Leif) en ook Julie (herstel) doen het geweldig.  We hebben een electrican Murdoch die vele kleine klusjes doet, de huishoudhulp Christina weet echt van aanpakken. Dus langzamerhand de goede mensen om ons heen. Dat geeft een goed gevoel.

En  nu raps naar bed 23:15 uur. Welterusten!

Leo

 

De meiden en hardloopgroupies. Aug. ’09

De laatste avond op Blue Lake Centre van Kim, Leone en Martine vanavond aangeboden gekregen. De 3  weken van hun aanwezigheid is in een flits voorbij gegaan. Veel te weinig tijd gehad voor hen. Maar toch ook veel leuke dingen gedaan.

In Jasper even naar de bikes gekeken en aan de bikes gevoeld. Zo’n bike is ook als een vrouw veel: Look and feel”! Ehh ja de sound is ook ’n dingetje…… Langzaam maar zeker worden de meisjes enthousiast. Riny bestudeert de details op ’t dashboard. Kijkt hoe hard ie kan….Kim maakt de plaatjes, Leone met name en Martine nemen het er even van aan de oevers van de Athabasca. Het is bloedheet in de moordende juli zon op 800 mtr hoogte. Paardrijden met deze hitte?…..

’n Eerste leuke happening was het paardrijden langs de Athabasca en boven over de ridge. Met z’n allen hadden we niet een geweldig ruime ervaring in de bagage maar toch steile hellingen op en af en zelfs even met zo’n beest “gehuppeld” zoals Martine dat vroeger noemde. Die van mij was een wat bazige merrie, die na elke stap wat groen van de grond wilde vreten of een halve groene boom meenam.

ff ’n plaatje tegen de mooie achtergrond door de horse guide.

Dat kostte dan weer 2 seconden welke zij direct in draf weer goed wilde maken. Geen enkele aansporing nodig. Als het 5 meter was dan gelijk in galop. Soms had ik m’n foto toestel nog voor m’n gezicht dan “schoot” ze al weg. Maar goed beter zo dan zo’n gezapig beest dat niet wil.  De meiden vonden het ook geweldig.

Leone blijkt een begenadigd hardloopster, vaak ging er iemand (Kim) met haar mee maar soms ook alleen alhoewel ik daar niet erg wild op was gezien gezien de beesten hier welke je zeker tegen kunt komen. Kim is ook liefhebster. Met Martine een aantal keren gefietst. Heeft ook wel progressie. Baalt ook dat haar conditie nu niet geweldig is voor haar doen. Dat heb ik ook. Zij zag ook het eerst de 2 wolven onderweg. Leone zag nog een wolf bij ons huis. Daar zijn wel enige twijfels over maar de beschrijving klopt wel aardig. Verder enkele keren gekayaked en gekanoed. De meisjes hebben regelmaig op het dock gelegen in Blue Lake, bijna verbrand en lekker bijgekleurd. Het meer overzwemmen is dan al gauw populair.
Op weg naar Jasper ’n stel “mountain-sheep” tegen de rotsen. Toen er een dikke truck langs kwam en z’n toeter even lostrok schoten de “sheep” omhoog. Vraag is hoeveel zijn het er?

 Jammer dat ik met Kim niet de weg op ben geweest maar misschien morgen in de Mall, die is groot zat om een marathon te houden.

Al vrij snel na aankomst naar Jasper geweest. Onderweg ’t wild gespot. De meeste grote beesten welke hier rondlopen gezien. Op een dakterras lekker gegeten en lekker geshopped.

Zeker het afdalen. Machtige uitzichten over de Rockies. In de verte Mnt Robson duidelijk zichtbaar.

Op de terugweg langs Medicine Lake en Malinge Lake in de hoop een beer te spotten.

En warempel op de terugweg loopt er een langs het talud. Martine wilde er met alle geweld een zien. Maar zo gaat dat niet normaal gesproken. Als er dan op een gegeven moment wat auto’s langs de weg staan is de kans groot dat er een loopt. Ik heb ‘m nog even gevolgd voor een nog mooier plaatje tot angst en wanhoop van de meisjes.

Hinton natuurlijk ook bezichtigd maar een toeristisch trekpleister als Jasper is dat niet. Blue Lake staat bekend om de rust, natuur, meren, trails, canoe en kayak mogelijkheden. Dat promoten we dan ook.

Naar het Noorden ligt Grand Cache. Dat dorpje afgelopen zaterdag 31/7 bezocht. Met Wild Blue Yonder aldaar een rafttocht op de Sulfer River gedaan. Machtig mooie natuur, wilde canyon, ijskoud water en een briljante stuurman (Johannes) en 2 uur verder staan we weer op het droge.

De laatste week zijn ook Hans, Margriet, Mariet, Stephan, (Kamperman) Tonny Nahuis, Renee Bax en Vincent Luttikholt op Blue Lake aanwezig. Primair op (werk) vakantie, maar daarnaast ook om van een 7-tal gebouwen de dakbedekking (Red Cedar shingles) te vervangen door asfalt shingles. Dat gaat technisch goed maar het weer kon beter. De ene keer onvoorstelbaar warm, dan weer een helse thunderstorm of een hele tijd regen achter elkaar. Dus ik vrees dat de laatste 2 gebouwen (ons huis en de garage) niet afkomen. Wel druk met de vakantie weekenden hier en ’t klussen ertussen door. Zij zijn ook mee geweest raften. 2 boten met Nederlanders (12 man) . Johannes is ook geboren uit Nederlandse ouders dus de instructies kwamen in het Engels en de toelichting in het Nederlands.

Onze dakwerkers laten ook wel zien dat Nederlanders harde werkers en geen praatjesmakers zijn en ’t weer (regen en de elementen) niet schuwen. Kortom mannen naar m’n hart, althans de meesten.

De meisjes hadden een BBQ  verzorgd vanavond maar het verregende, dus werd er binnen gebraden. Ook geen punt. Was gezellig. Zo meteen komen de anderen nog even afscheid nemen want de ladies willen morgen vroeg weg naar Edmonton, de stad vluchtig bezien en in ’s werelds grootste Mall ’n dagje rondhangen. Ik wil nog wat sportzaken bezoeken, wat broodnodige dingen + wat inventaris kopen, ’n nachtje overnachten en dan afscheid nemen van onze 3 sterren at the airport. Dat zal zwaar vallen vrees ik.

Tot zover voor nu,

Leo